Söguhornið

Gissi, Gunni og Gressi sátu allir saman við borð heima hjá Heiðdísi og spiluðu Texas Holdem tegund af póker upp á Djúp, sem var uppáhalds sælgæti þeirra allra.

Gressi var djúpt hugsi yfir stöðunni, hann sleikti aðeins útum hægra munnvikið, það vissu Gissi og Gunni þýddi að hann var með léleg spil. „Ég pakka“ Gressi gramur, „ég hækka um tíu kúlur“ sagði Gunni og henti þeim í pottinn.  Gissi hélt steinrunnu andlitinu og kíkti aftur á spilin. „Ég sé þig,“ Gissi, Gunni flétti spilunum tveimur sem voru tveir kóngar, í borði voru tvær tíur  einn ás, og tvistur hann seildist í pottinn og glotti. „Fuuullt hús beibí, og burtu með krumlurnar af perlunum mínu“ hrópaði Gissi og henti tveimur ásum í hann. Litla langömmustelpan hennar Heiðdísar kom hlaupandi til þeirra inn í eldhús. „Suss ekki hafa svona hátt langamma er kominn í trans“ sagði hún smámælt með skarð milli fremstu barnatannanna. „oh, allt í lagi við skulum hafa lægra“ hvíslaði Gissi. „Hvað segið þið eigum við að kíkja á kerlu,“ sagði Gressi leiður á öllu tapinu og spenntur að vita hvað framtíðin bæri í skauti sér. „Þeir röltu inn í spádómsherbergi þar sem úði og grúði af alls kyns dóti, allt frá kristals karöflum með vígðu vatni til rúnarista og austurlenskra verndargripa. Í loftinu hékk órói með orkukristölum og draumaveiðari hékk fyrir litlum glugga með opnanlegu fagi.

Heiðdís var byrjuð að kyrkja og það er ýmislegt sem ber fyrir augum, svartir jeppar á ferð, órói í loftinu, stefnulausar flugvélar, mikið blóð.

  Foringinn þurfti að komast í frí burtu frá öllu þessu, nú voru tvær vikur síðan hann varð Seðlabankastjóri og á þessum vikum hafði bandaríkjaher fjarlægt allar flugvélar sínar frá Keflavík. Hann var með hundinn með sér á leið upp í sumarhús. Hann ók nýja Range Rovernum sínum hratt upp úr gögnum áleiðis í átt að Borganesi með rúðuþurrkurnar á fullu. Þegar hann ætlaði að beygja inn afleggjarann að Hvanneyri hvellsprakk á jeppanum. Hann vissi ekki hvað hann ætti nú að gera. Honum datt í hug að hringja í lögregluna en hætti við og byrjaði að finna út hvernig ætti að losa varadekkið.  Allt í einu heyrði miklar móðurhjóladrunur fyrir aftan sig. Hann kíkti fram fyrir bílinn og sá að fjórir tröllvaxnir  vélhjólamenn höfðu stöðvað á stórum Harley Davidssonmótorfákum hjá sér og hjarta hans byrjaði að slá örar. Hundurinn, í búrinu aftur í, byrjaði að spangóla á fullu. „Er eitthvað vesen,“ spurði Herra Svartur, steig af baki og gekk til hans. „ja, nei, nei bara dekkið“ ,sagði Davíð Ormsson og byrjaði að skrúfa af varadekkið stressaður með þennan jötunn sér við hlið. Herra Hvítur fór í hjólatöskuna sína og henti einhverju tvennu til Herra Svarts annað sýndist Davíð vera bók og hitt sprey. Herra Svartur spreyjaði á dekkið sem eftir nokkrar sekúndur varð alelda og blés svo upp í fulla stærð. „Vá þetta er svaka græja“ hváði foringinn hissa, „jebb fer aldrei á túr án hennar hún kom sér oft vel þegar þið kjánaprikin eydduð Atlantis, mér finnst eins og það hafi gerst í gær haha og núna enn eitt útkallið“ Davíð horfði skilningsvana á Herra Svart. Herra Svartur rétti honum litla svarta bók. „Hérna við gefum yfirleitt þeim þessa bók ,í skilnaðargjöf, sem þurfa hreinsa til í bakgarðinum hjá sér,ef þú veist hvað ég meina“ sagði Herra Svartur og blikkaði. „Hvað er þetta“ sagði Davíð. „Þetta er einskonar Biblía,“ svaraði herra Hvítur. „Jáh, já nei takk ég ágætis eintak af Guðbrandsbiblíu heima.“ „Ég get fullvissað þig um að þetta er ekki sama eintakið, þessi útgáfa er ekki ritstýrð af rómarkeisara hún kemur beint frá upp-sprettunni“, sagði Herra Rauður„nokkurs konar Directors Cut“ bætti Herra Bleikur við. „Okey takk fyrir það“ sagði foringinn og kyngdi munnvatni nokkuð viss um að fleiri mótmæli myndu halda þeim lengur þarna.„Ég myndi  láta kíkja á dekkið inn í bæ“ sagði Herra Svartur, og benti yfir brúnna í átt að Borganesi. Hann steig á bak og ræsti vélina. Eitt augnablik stytti upp og himinn ruddi sig. Með smá sólarglennu myndaðist þessi fallegi regnbogi yfir Skorradal. Fjórmenningarnir litu á hvern annan og spændu svo upp malbikið inn afleggjarann að Hvanneyri í átt að regnboganum. Davíð ræsti jeppann og andaði djúpt hann keyrði að stað í átt að Borganesi en var litið í átt að Skorradal sem var einmitt áfangastaður hans. Hann fékk sting fyrir hjartað þegar hann tók eftir að ekki aðeins hafði skýjahula dregið fyrir sólu og regnboginn horfið heldur höfðu fjórmenningarnir einnig horfnir af yfirborði jarðar.