Lokaorð

 

 

                                           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-Finis coronat opus-

Söguhornið

Í bandarískri herflugvél 10 km frá Pétursborg í 20.000 feta hæð, stendur maður með kúrekahatt og blæs af magnum byssunni sinni reykinn. Auk hans eru  lík þriggja áhafnarmeðlima og tveggja aðstoðarmanna hans. Hann setur byssuna í slíður tekur af sér hattinn og horfir í innanvert barðið þar sem skammstöfunin G.W.B er saumuð í. Loks stynur Donald út úr sér „fire me,“ , hækkar röstina aðeins og endurtekur „fire me“ hann þagnar, en öskrar svo „you can´t fire me ´cause I quit“.

Í Hvíta húsinu í Washington ryðjast nokkrir yfirmenn CIA, Varnarmálaráðuneytisins og Dick Hellmann inn á skrifstofu Bratt forseta. „Mr. President there is a terrible situation, there is a Code Red, we need to act quickly Sir.“ Þeir segja honum hvernig málin standa með Donald. „Hann tekur umsvifalaust upp rauða símann sem er orðinn rykfallinn síðan í kalda stríðinu og ýtir á einn hnapp, það hringir. „Yes Mr. Protin, this is George Bratt, I have a terrible news for you, we need to act quickly.“ Þegar liðið er nokkuð á símtalið og Georg hefur tekist að útskýra fyrir Vladimir stöðuna kemur babb í bátinn. „Vlad, Vlad-imir , well I´m telling you right now. What what are your fighter planes doing in the Caspina Sea and Tjetsenia. No I´m not going to invade Iran. The Nato planes in Northen Scandinavia are in Iceland, why, It´s a long story,anyway so shot it down with ground force,ju just get the damn plane down before the manic can tricker the big bomb,no it is a bomb in a fire proof box so don´t worry about that. Vlad, Vladimir...“

 Út úr Pétursborg þjóta svartir sérsveitarjeppar og grænir brynvarðir herbílar með miklar skotflaugar aftan á pöllunum og stefna inn í þykkan skóg.

 Í spádómsherbergi Heiðdísar verður loftið þrúgandi og hún fer dýpra inn í trans, hún sér inn í marga heima einum heiminum sér hún ‚Ísdrottningu mikla vera að söðla um sig ríkidæmi, og ljón á hlaupum, í öðrum heimi, heimi sem líkist mjög hennar eigin mikla ólgu í stjórnmálum höfðaborgarinnar sem sér ekki fyrir endann á, og forseta stórveldis sem reynir að friða stríðandi fylkingar fyrir botni miðjarðarhafs. Í þeim þriðja sér , hún Surt sem hefur tekið á sig líki gríðarmikils auga og býr til jötnaher. Á mikilli gandreið sér hún gráleitan galdrakarl á hvítum hesti með hring í vasanum. Hún sér inn í fjórða heiminn þar er búsleitinn maður að fara að blása í horn sem er á við stærð fíl. Djúpt niðri í iðrum jarðar þar sem hundur og úlfur spangóla í kór er svartleitur maður að gefa áhöfn sinni skipun að leysa landfestar á líkgráu skipi. Heiðdís svitnar og byrja að skjálfa eftir því sem hún greinir hvað hún sér. Í fimmta heiminum sér hún rauðan eldspúandi dreka vera hefja sig til flugs. Í himnaborg hátt yfir jörðu er  hestasveinn að kemba hvítan gæðing. Spölkorn frá er kór vængjaðra vera að æfa sig fyrir lokatónleika. Í þeim sjötta er maður að nafni Mandhi að bíða eftir miklum kappa sem ætlar að fylgja honum í lokaorrustuna, hann situr á hnjánum og leggur lófa sína upp á andlitinu. Í þeim sjöunda undirbýr bláleitur maður að nafni Krishna sig undir endurkomu til jarðarinnar.

Þrautþjálfaðir hermennirnir þjóta upp á skotpalla brynbílana og byrja að undirbúa skot þeir sjá skotmarkið nálgast hægt og gefa sér tíma til að stilla miðið í tölvum sínum og samræma hnit skotmarksins. Target locked. Blikkar rauðum stöfum. Yfirmaðurinn gefur merki og það ýtt á enter. Tvö flugskeyti þjóta af stað.

Davíð bíður í jeppanum eftir að viðgerðum á dekkinu lýkur og þeysist aftur á stað, hann kveikir á útvarpinu og stillir á Rás 2. „sjálfur heiti Ólafur Páll og er búinn að vera með ykkur frá klukkan tvö. Ég ætla að enda þetta að lagi sem Johnny Cash blessuð sé minning hans og Willy Nelson tóku saman fyrir sjónvarpsþátt sem hét „Storytellers“ þar sem þeir sögðu sögur í kring um lögin sem þeir sömdu,en hérna er lagið Ghost Riders gjörið þið svo vel.Gítarar byrja að óma „waddu‘yo wonna do first“ spyr Willy með hrjúfri viskírödd .

„Lets do a..“ Johnny og byrjar að spila Willy skilur introið og byrjar lagið „And old cowboy...

            Sprengja springur og flak sprengjuflugvélarinnar þeytist um himinninn. Rússneskur sérsveitamennirnir fagna ákaft. Þeir sjá ekki fyrr en allt of seint á eitthvað þeysist niður til jarðarinnar sem er ekki flak heldur brjálaður kúreki ríðandi nýjasta gereyðingarvopni bandaríkjamana, andefnissprengju.

           Donald heldur dauðahaldi í beislið á sprengjunni og öskrar af öllum lífsins sálar kröftum Yipie i-ay Motherfuckers, yipie i-ay!

Undir svanasöng vestrænnar siðmenningar taka Willy og Johnny undir,

yipie i-ay,

                                   yipie i-ay- oh

                                                           ghost riders in the sky.

 

                                                                                                Endir.

 

Söguhornið

Gissi, Gunni og Gressi sátu allir saman við borð heima hjá Heiðdísi og spiluðu Texas Holdem tegund af póker upp á Djúp, sem var uppáhalds sælgæti þeirra allra.

Gressi var djúpt hugsi yfir stöðunni, hann sleikti aðeins útum hægra munnvikið, það vissu Gissi og Gunni þýddi að hann var með léleg spil. „Ég pakka“ Gressi gramur, „ég hækka um tíu kúlur“ sagði Gunni og henti þeim í pottinn.  Gissi hélt steinrunnu andlitinu og kíkti aftur á spilin. „Ég sé þig,“ Gissi, Gunni flétti spilunum tveimur sem voru tveir kóngar, í borði voru tvær tíur  einn ás, og tvistur hann seildist í pottinn og glotti. „Fuuullt hús beibí, og burtu með krumlurnar af perlunum mínu“ hrópaði Gissi og henti tveimur ásum í hann. Litla langömmustelpan hennar Heiðdísar kom hlaupandi til þeirra inn í eldhús. „Suss ekki hafa svona hátt langamma er kominn í trans“ sagði hún smámælt með skarð milli fremstu barnatannanna. „oh, allt í lagi við skulum hafa lægra“ hvíslaði Gissi. „Hvað segið þið eigum við að kíkja á kerlu,“ sagði Gressi leiður á öllu tapinu og spenntur að vita hvað framtíðin bæri í skauti sér. „Þeir röltu inn í spádómsherbergi þar sem úði og grúði af alls kyns dóti, allt frá kristals karöflum með vígðu vatni til rúnarista og austurlenskra verndargripa. Í loftinu hékk órói með orkukristölum og draumaveiðari hékk fyrir litlum glugga með opnanlegu fagi.

Heiðdís var byrjuð að kyrkja og það er ýmislegt sem ber fyrir augum, svartir jeppar á ferð, órói í loftinu, stefnulausar flugvélar, mikið blóð.

  Foringinn þurfti að komast í frí burtu frá öllu þessu, nú voru tvær vikur síðan hann varð Seðlabankastjóri og á þessum vikum hafði bandaríkjaher fjarlægt allar flugvélar sínar frá Keflavík. Hann var með hundinn með sér á leið upp í sumarhús. Hann ók nýja Range Rovernum sínum hratt upp úr gögnum áleiðis í átt að Borganesi með rúðuþurrkurnar á fullu. Þegar hann ætlaði að beygja inn afleggjarann að Hvanneyri hvellsprakk á jeppanum. Hann vissi ekki hvað hann ætti nú að gera. Honum datt í hug að hringja í lögregluna en hætti við og byrjaði að finna út hvernig ætti að losa varadekkið.  Allt í einu heyrði miklar móðurhjóladrunur fyrir aftan sig. Hann kíkti fram fyrir bílinn og sá að fjórir tröllvaxnir  vélhjólamenn höfðu stöðvað á stórum Harley Davidssonmótorfákum hjá sér og hjarta hans byrjaði að slá örar. Hundurinn, í búrinu aftur í, byrjaði að spangóla á fullu. „Er eitthvað vesen,“ spurði Herra Svartur, steig af baki og gekk til hans. „ja, nei, nei bara dekkið“ ,sagði Davíð Ormsson og byrjaði að skrúfa af varadekkið stressaður með þennan jötunn sér við hlið. Herra Hvítur fór í hjólatöskuna sína og henti einhverju tvennu til Herra Svarts annað sýndist Davíð vera bók og hitt sprey. Herra Svartur spreyjaði á dekkið sem eftir nokkrar sekúndur varð alelda og blés svo upp í fulla stærð. „Vá þetta er svaka græja“ hváði foringinn hissa, „jebb fer aldrei á túr án hennar hún kom sér oft vel þegar þið kjánaprikin eydduð Atlantis, mér finnst eins og það hafi gerst í gær haha og núna enn eitt útkallið“ Davíð horfði skilningsvana á Herra Svart. Herra Svartur rétti honum litla svarta bók. „Hérna við gefum yfirleitt þeim þessa bók ,í skilnaðargjöf, sem þurfa hreinsa til í bakgarðinum hjá sér,ef þú veist hvað ég meina“ sagði Herra Svartur og blikkaði. „Hvað er þetta“ sagði Davíð. „Þetta er einskonar Biblía,“ svaraði herra Hvítur. „Jáh, já nei takk ég ágætis eintak af Guðbrandsbiblíu heima.“ „Ég get fullvissað þig um að þetta er ekki sama eintakið, þessi útgáfa er ekki ritstýrð af rómarkeisara hún kemur beint frá upp-sprettunni“, sagði Herra Rauður„nokkurs konar Directors Cut“ bætti Herra Bleikur við. „Okey takk fyrir það“ sagði foringinn og kyngdi munnvatni nokkuð viss um að fleiri mótmæli myndu halda þeim lengur þarna.„Ég myndi  láta kíkja á dekkið inn í bæ“ sagði Herra Svartur, og benti yfir brúnna í átt að Borganesi. Hann steig á bak og ræsti vélina. Eitt augnablik stytti upp og himinn ruddi sig. Með smá sólarglennu myndaðist þessi fallegi regnbogi yfir Skorradal. Fjórmenningarnir litu á hvern annan og spændu svo upp malbikið inn afleggjarann að Hvanneyri í átt að regnboganum. Davíð ræsti jeppann og andaði djúpt hann keyrði að stað í átt að Borganesi en var litið í átt að Skorradal sem var einmitt áfangastaður hans. Hann fékk sting fyrir hjartað þegar hann tók eftir að ekki aðeins hafði skýjahula dregið fyrir sólu og regnboginn horfið heldur höfðu fjórmenningarnir einnig horfnir af yfirborði jarðar.

Söguhornið

Þegar komið var myrkur lagði Gressi jeppanum við bryggjuna á Sauðárkróki. Hann rölti niður á bryggju. Hann hitti sjómanninn sem hann hafði samið við og þeir leystu landfestar í sameiningu. Trillan silaðist löturhægt áfram í úfnum sænum. Í Drangey var Búkolla að búin að gera sig klára og stóð fyrir framan þétt kjarr og snéri afturendanum í gríðarmikið tún.  

Allt í einu byrjar Búkolla að hnusa út í loftið og finnur megna brennisteinsfýlu. Hún skynjar léttan titring undir fótum sér lítur við aftur fyrir sig en sér ekki neitt.

Gressi lítur á klukkuna og verður órólegur spyr sjómanninn hvort hann geti ekki botnað dallinn. Líður og bíður og aftur kemur brennisteinsfýlan og jörðin nötrar enn meir eins og heilt heil hjörð af uxum komi hlaupandi framhjá. Hún lítur aftur við og sér að þoka er byrjuð að myndast við sjóndeildarhringinn. Hún fer heldur að ókyrrast og vonar að Gressi fari að sjá sig bráðum. Jörðin hættir að skjálfa en lyktin og þokan magnast frá mínútu til mínútu.Úti á hafinu verða öldurnar stærri og stærri og gráðið eykst sífellt.  Sterkur vindurinn teygir sig yfir eynni beint í andlit kúnnar. Fuglarnir garga í bjargi skammt frá og óma eins og brotgengið ósamhljóma sinfóníustef í hryllingsmynd rétt áður en myndavélin hallar undir flatt og myndar skálínu spennusjónarhorn. Jörðin skelfur nú meira en nokkru sinni fyrr og Búkolla sé bola koma æðandi á yfirnáttúrulegri ferð yfir túnið í ca. 200 metra fjarlægð. Þar sem hún hefur ekki hraðann og snerpuna nýtir  hún sér sína yfirnáttúrlegu hæfileika og slær halanum út eins og svipu eitt hár feykist með vindinum 100 metra og lendir á jörðinni og myndast gríðarmikil fljót þar. Boli veður fljótið og hægir það aðeins á honum ferðina. Augun í honum glampa af græðgi og tungan lafir langt niður. Hugrið í honum óseðjandi en ekki í kjötið hennar því mannakjöt finnst honum best heldur er annað hungur sem hún hefur í honum vakið. Milli lappana á honum þvælist fyrir honum kjötstykki á stærð við hlaup á tvíhleypu, sannkallað klobbakjöt. Búkolla slær aftur út halanum og lendir hárið um 50 metra frá henni og myndast þar mikið bál. Eftir nokkra stund stekkur hann öskuillur út úr loganum en nú er skinnið sem hann dró á eftir sér brunnið til kaldra kola. Allur rauður og þrútinn æðir hann aftur af stað. Í geðshræringu slær Búkolla aftur út halanum og lendir hárið 10 metrum frá henni og myndast þar kviksyndi djúpt og breytt.

En ákafinn og greddan í bola stöðvar hann ekki heldur dregur hraðann niður í náttúrulegan hraða nauta. Þegar 4 metrar standa á milli þeirra lokar Búkolla augunum og býst  við hinu versta. Allt í einu finnur lítinn dynk á hausnum á sér. Í nokkur sekúndubrot heldur hún að þetta sé kría sem hefur goggað fast í hausinn á henni. Gressi stekkur hátt í loft eftir að hafa notað hausinn á Búkollu sem stökkpall, svífur yfir hana og stingur mjóu fimmtándualdar sverði sínu milli herðablaða bola eins og þaulvanur matadore.  Boli hnígur niður metir frá kúnni. „Afsakið hvað ég kem seint ég á í smá erfiðleikum með stundvísi „ segir Gressi alvarlegur á svip. „ Mér sýnist þú nú bara hafa komið á hárréttum tíma“ , svara Búkolla. Gressi fer bakvið kjarrið og nær í gríðarstóra vélsög og svuntu. Hann setur á sig svuntuna og sagar hausinn af  bola. „Þennan haus ætla ég að gefa Þór vini mínum mig grunar að hann gæti haft not fyrir hann í næstu veiðiferð sem nálgast óðum“, „Hvað ætlar hann að veiða Jaws“ spyr Búkolla. „Nei“ hlær Grettir „það er aðeins stærra í sniðum en einn skitinn hákarl en það er gaman að segja frá því að við Þór og Óðinn  átum Jaws á þorrablóti íslendingafélagsins í Bombey í fyrra og ætlum að reyna að snæða Moby Dick á því næsta.“ Grettir tók hausinn á herðarnar og dróg Búkolla skrokkinn niður að trillu.

Sjómaðurinn gapti „þu,þuþþu drapst skr, skrímslið“ „Jamm með góðri hjálp“ sagði Gressi og blikkaði Búkollu. „Geturðu ferjað þetta fyrir mig yfir mér sýnist ekki vera mikið pláss fyrir mig á trillunni en hafðu engar áhyggjur við spjörum okkur.“ Sjómaðurinn kinkaði bara kolli eins og hann væri losti í miðjum Lost þætti. Sjórinn var orðinn sléttur og trillan mallaði inn fjörðinn. „Viltu far á bakinu tilbaka“ spyrði Búkolla þegar hún hafði fullvissað sig um að sjómaðurinn heyrði ekki lengur til. „Nei Búkolla mín ég hef gott að af því að rifja upp gamla tíma og koma mér í smá form“ sagði Gressi sem óð út í sjó og stakk sér svo í ískalt vatnið.

Söguhornið

Í niðurgrafinni herstöð í Nýju Mexíkó er George Bratt ásamt Donald og Dick að skoða nýjustu tækniundur í geimveruvörnum ásamt öðrum vítistólum. Allt í einu hringir síminn hjá George. „Oh hey David I´m expecting some good news he,he,heee, What!, you have failed the good nation, shame on you, these fighter planes are gone, how soon, before you can say blueberry pie sweaty,“ hann skellir á og segir Donald og Dick fréttirnar.

Hinu megin á línunni í leynikjallara Bláu handarinnar tautar foringinn „Blúberrrípæ, hvað var maðurinn að meina, Kjarri þú verður að undirbúa stjórnarskipti og það fljótt þetta verður ekki opinberað fyrr en Dóri tekur grunlaus við völdum.

 Georg lýkur skoðununni og flýgur með Donald og Dick aftur til DC. „Donanld I´m counting on you on the China vistit that you make them scared of what we have came up with, you know the thing we saw.“ „ And yes there is a change of plans you leave first thing in the morning. „Yes Mr. President then it is goodby then it´s been a pleasure.“ segir Donald „what“ skríkir Bratt „ theyre not going to kill you, you‘ll be back.“og hverfur inn á skrifstofuna sína flissandi „You are so silly“. Donald gengur inn á  sína tekur upp box af róandi lyfjum og sturtar í sig og opnar varlega skúffu á skrifborðinu sínu ,sem í liggur 45.magnum sexhleypa, „Do you punks feel lucky“ tautar hann , lítur á veiðimyndina af þeim félögum, og lokar svo aftur.

Í Skagafirði verða heimamenn varir við bola og koma skelkaðir fram í tíufréttum. Víkingasveitin var kölluð til en þeir vissu ekki einu sinni hvar þeir ættu að byrja að leita. Enda sendir í annað útkall austur á hérað þar sem nokkrir villtir túristar höfðu heyrt byssuhvelli og séð kofa sprengdan í loft upp. Gressi horfir á fréttirnar í vegasjoppu á leiðinni norður og veit nákvæmlega hvar eigi að staðsetja gildruna. Tálbeitan býður spök í hestakerru sem Gressi keypti af einum bónda á leiðinni. Þau lenda í Varmárhlíð um eittleytið og sofa úr sér hrollinn. Morguninn teygir úr sér í stillu, kýrin kollótta fær úrvals hey í morgunmat og Gressi egg og beikon með appelsínusafa og kaffi. Þau aka sem leið liggur inn á Sauðárkrók. Gressi gefur sig á tal við einn trillusjómann og biður hann að ferja sig út í Drangey um kvöldið en Búkolla ætlaði að fara syndandi yfir enda komin í aðra ættina af sækúm. Trillusjómaðurinn lofar að hann skuli ferja Gressa, þeir hansala samninginn og Gressi borgar honum. Gressi og Búkolla eyða deginum í andlegan undirbúining fyrir nóttina.

Gunni og Gissi voru komnir til Reykjavíkur og ætlaði Gressi að sjá til að Kofi færi heill að húfi úr landi en Gunni að komast í samband við lærimeistara þeirra í gegnum Heiðdísi varðandi framhaldið.

  Í leynilegum kjallara Bláu handarinnar gekk mikið á að koma á stjórnarskiptum án þess að nokkuð kæmist upp um mistök leynireglunnar. Foringinn gekk sveittur fram og aftur ,og klóraði sér í hroknu hárinu, læringurinn spígsporaði á eftir honum, á meðan Kjarri hélt á tveimur símum og talaði ákaft. Foringinn settist lokst niður og stútaði nokkrum skotum af 21 árs gömlu Ballantine's. Læringurinn settist líka niður í leðursætið og nagaði neglurnar. Foringinn rétt honum glasið „hérna  drekktu þetta það hjálpar“, „uhhh nei takk ég er á bíl“ stamaði hann stressaður , foringjanum líkaði ekki þegar honum var ekki hlítt. „Svona drekktu þetta andskotinn hafi það er ekki eins og þú verðir nokkuð tíma sektaður fyrir að drekka fullur“, „Okey okey, „ sagði læringurinn og fékk sér gúlsopa.

  Í stórri herflugvél yfir Rússlandi fitlaði Donald við pilluglas og gluggaði í skjölum sem hann hafði undir höndum stimpluðum „Top secret“ . Skjölin innihéldu upplýsingar um hræðilegt gereyðingarvopn sem var í smíðum. Hann kíkti út um gluggann á landið fyrir neðan sem leit út eins og lególand og sagði „ I´ll be back“ og brosti.

  Á bændagistingu í Borgarfirði eru fjórir þrekvaxnir karlmenn að slafra í sig vöflum með rjóma og sultu. Fyrir utan standa vélfákar þeirra klárir vel brynntir af dýrasta svartagulli heims. Einn þeirra ropar hátt og snallt og segir „jæja bræður þurfum við ekki að fara að halda áfram yfir á meginlandið og breiða út nokkrar farsóttir og losa um fleiri mýtur  úr viðjum undirmeðvitundar jarðabúa.“ „Jú“ segir Herra Bleikur „við eigum mikið verk fyrir höndum, um leið og brúin birtist erum við farnir með „detsamme“. Herra Svartur kinkaði kolli og kveikti sér í rettu með litríkum zippó.

Loksins

Það er ótrúlegt í þessu brjálaða námsbrölti mínu hafi ég getað klárað bloggsöguna mína. Þessi b-bloggsögu töfraraunsæis póstmóderníska orgía frá helvíti (eða himnum ?) er nú lokið og mun birtast í nokkrum liðum næstu daga. Hún kemur beint af kúnni óslípuð, óritskoðuð, óendurskrifuð, óendurendurskrifuð. Síðan ætla ég að hætta þessu rugli. Taka rekkju mína og gakk. Ég er of latur penni eða upptekinn eða bæði, til að vera moggabloggari eða bloggari yfirhöfuð. Hversu mörg eða eru í því? 

 

Öðruvísi jól

Þau voru heldur betur öðruvísi jólin þetta árið en gengur og gerist hjá mér. Öll stórfjölskyldan fimmtán manns var á leiðinni vestur um haf til eyjar í Karíbahafi sem nefnist Dómeníska Lýðveldið en deilir víst bróðurlega landi með Haítí. Ferðin byrjaði ekki gæfulega þar sem litli prinsinn var farinn að hósta degi fyrir brottför og hita þegar við lögðum af stað til fyrsta áfanga staðar sem var Halifax. Þar var hann að vísu sprækur og mamman og pabbinn skiptust á að elta rakettuna út um allt. Seinni lotan til suður til Dómenó var ekki eins fjörug þar sem hann mókti allan tímann. Þegar komið var upp á hótel var strax farið að vinna í því að fá lækni. Í Dómeníska Lýðveldinu er allt önnur tímaskynjun en í iðnríkjunum þar sannast best fullyrðing Einsteins að tíminn sé afstæður. Eftir klukkutíma bið hringdi fararstjórinn og bað okkur um að koma upp að lobbí og hitta lækninn sem var með litla aðstöðu þar hjá apóteki. Hótelið var byggt í smáum einingum þriggja hæða fjölbýlishús sem var dreift um hótelsvæðið og þyrfti því smá labb í að komst í hið eiginlega lobbí. Þegar þangað var komið var enginn læknir sjáalegur og fararstjórinn bað afgreiðslukonuna í apótekinu að hringja á lækninn. Tuttugu mínútur sagði konan í að hann kæmi. Við fórum  aftur upp á herbergi og biðum.  Eftir tvo tíma hafði ekkert spurst til hans. Nú gæti fólk bent á að lífið sé svo afslappað og áhyggjulaust þarna að allir taki sinn tíma að koma sér á áfangastað og það þetta sé óþarfa ferðamannastress. En þegar maður er tveggja ára einhverfur drengur sem aldrei kvartar undan sársauka og eina leiðin til að láta vita þegar maður er sárkvalinn er að grenja er tíminn mikilvægur.  Því þegar hitinn fer vel yfir fjörtíu stig og ekki hægt að gráta er lítið annað sem gerist en  maður líður út af.Þetta gerðist einmitt í þeim töluðu orðum sem ég var að tala við farastjórann. Farastjórarnir Gunnþórunn og Freyja og komu eins fljótt og þær gátu og hringdu stanslaust á lækninn þar til hann kom loksins og keyrði okkur öll upp á spítala þar sem hann var settur í myndatöku og gefin næring, hitalækkandi og sýkladrepandi. Jabbs bráðalungnabólga var það heillin, næstu þrír sólahringar dvöldum við á spítala sem gæti hafa litið út eins og Landspítalinn fyrir fimmtíu árum með  frumskógarlífi. Fararstjórarnir litu inn daginn eftir og eiga þakkir skilið fyrir frábæra þjónustu.Okkur leið samt ágætlega við höfðum okkar fólk sem skipti við okkur til að komast í mat, nokkrir tungumálaörðuleikar gerðu vart við sig við hjúkkurnar en það er ótrúlegt hvað fingramál og sameiginlegur áhugi á að gera sig skiljanlegan getur fleytt manni áfram auk þess sem  vinkona mömmu og dóttir hennar töluðu spænsku. Hjalti litli fékk að horfa á Dodda og Bubba eins mikið og hann vildi en sveið samt hrikalega undan reglulegum sprautunum og var farinn að væla hvert sinn sem hjúkkurnar  litu inn. Þegar grænt ljós kom frá alþjóðlega SOS lækninum fengum við að fara "heim". Á aðfangadag klukkan sex ,sem að öllu jöfnu hefði maður óskað sínum nánustu gleðilegra jóla farið svo að borða rjúpur hlustandi á  messuna í útvarpinu, vorum við stödd í lokaathugun á gamalli læknastofu á hótelinu. Drengurinn orðinn hreinn og var mjög feginn að geta loksins hlaupið á bleyjunni í sandinum allan daginn og lagt sig svo með afa í griðalegri himnasæng sem hótelið hafði látið útbúa á einkaströndinni. Síðust dagana fyrir utan að flatmaga fóru í bæjarrúnt með tilheyrandi vindla og larimar(raf tegund, einkennissteinn eyjarinnar) kaupum, og ferð í Ocean World sem er sjávardýragarður. Þegar við komum heim í kuldann klukkan sex um morgun á gamlársdag vildi maður helst snúa aftur í dyrunum og hoppa upp í næstu vél til baka. Þessi lífsreynsla á spítalanum var vissulega  erfið en ég fann virkilega til með þeim foreldrum sem þurfa að horfa upp á börnin sín kveljast á hverjum degi. Stundum heldur maður með sínum fullorðinshroka að það sé svo ótal margt sem geti og þurfi að kenna börnunum að það gleymist hvað er mikilvægasti lærdómurinn. Það eru börnin sem eru hinir eiginlegu kennarar því þau kenna manni allt sem skiptir svo miklu máli, æðruleysi, þolinmæði og þakklæti.

Söguhornið

Eftir tveggja sólahringa bið verður þeim ljóst að það verður að henda spúninum lengra. Gressi tekur sig til, klæðir sig í Cintamani jakka af Gissa og röltir upp að hellismunanum.

„Hello there, is it okey to go in there,” Það kemur fát á einn varðmannana og hann haltrar í veg fyrir hann.„  No uhu w,we had to go,, no uhu escape out last night, because big stones uh rocks, you now, fell down.” Okey” sagði Gressi og reyndi að ýkja breska hreiminn sinn til muna, „ no problem, but are  eny of you injured, Gressi sá á svipbrigðunum á þeim halta að hann skildi ekki, „hurt, or cut.”. „No no we´re all fine. „Okey jolly good then. You know if you need medical care there is like a safe house about five kilometers from here in that direction. You take care now” sagði Gressi vinkaði vinalega og rölti í burtu. Hann sá það á undrunarsvip viðmælanda síns að hann hafði bitið á agnið. Gressi og Gissi höfðu beðið færis hjá hellinum meðan Gunni vaktaði kofann. Eftir tíu mínútur lagði sá halti af stað á vélsleða í átt að kofanum, Gunni staðfesti komu hans með smsi. Næst fær greinilega vinnustaðagrínarinn í hópnum símhringingu og leggur af stað í á vélsleða í átt að kofanum. Einn af öðrum tínast þeir að kofanum eins og forvitnar beljur. Þegar um klukkustund er liðin hringir Gunni „ okei þeir eru allir komnir, leggið til atlögu.“  Gressi og Gissi hlaða sjálfvirka riffla, sem Gunni hafði verslað af skuggalegum náungum á skútu á leið frá Vestfjörðum. Gressi stingur upp í sig tannstöngli og Gissi setur upp Ray Ban Seeinthedark gleraugun sín. Þeir líta á hvorn annan og Gressi segir „Sawe Tvende,“ . Þegar að hellismunanum er komið heyra þeir ófreskjuna sjúga upp í nefið. Í myrkrinu heyrist riffill vera hlaðinn. Þeir færast hægt og rólega inn í hellisskútann. Gissi kemur auga á móðu frá andadrætti skyttunnar og stoppar.  Fyrsta skotið skellur á steini fyrir framan þá. Þeir bíða þar til ófreskjan hefur látið hríðina dynja á þá og þarf að ná sér í skotfæri.  Með nokkrum leiftursóknum ná þeir að særa hann og elta blóðidrifna slóð lengra niður í myrkrið. Þar til þeir koma að upplýstri hvelfingu þar sem hann situr við borð með brúnt neftópaksfjall fyrir framan sig grábólginn,hálf snöktandi í hvítum hlírabol með garnirnar út um magann. Hræðilegri sjón höfðu þeir ekki séð.“Ee „snökt“ er þetta ekki Grettir sjálfur ég hélt að þú værir hauslaus“ stynur hann útúr sér. „Ekki trúa öllu sem þú lest karlinn, ‚Íslendingasögurnar eru eins og Biblían góð blanda af sannleika og skáldskap“ segir  Gressi. Leppalúði steypir hausnum  niður í neftópaksfjallið tekur vænt sog upp í nefið, stendur upp og öskrar „Viljið'i flís af mér, ha flís af fokking feitum sauð!!.  Hann reynir að lyfti riflinum í átt að þeim en áður en skjálfandi hendurnar hafa náð miði eru Gissi og Gressi búnir að tæta upp bringuna á óvættinum með vígðum silfurkúlum. „Blessuð sé minning Grýlu og Leppalúða“ segir Gressi og skyrpir tannstönglinum út úr sér „og krakkaskrípana fimmtán“ bætir Gissi við í skúmaskoti fyrir aftan þá heyrist hátt baul. „Nei Búkolla, þú hér ég er búinn að vera leita þér út um allt“ segir Gressi og leysir hana af stalli á meðan Gissi tekur upp símann til að heyra status á Gunna.

Í kofanum voru sveinarnir þrettán uppteknir við  að fullnægja þráhyggjum sínum og systur þeirra suða um að koma heim. Þar til einn þeirra sem hafði afar gott lyktarskyn segir „ það er eitthvað svo skrýtin lykt hérna“, „ hvernig lykt“ rymur í einum sem styngur hausnum upp úr gríðarstórum potti. „Eins og mjög dauf prumpulykt en samt ekki svona ógeðislykt eins og kemur af ykkur“ segir hann hnusandi. „Er þetta bara ekki af kettinum“ glymur ofan úr pottinum, „Heyrðu ég er með kerti og eldspýtur förum reynum og reynum að opna læsta skápinn ég, skal lýsa ykkur“ segir sá sem hafði dálæti á kertum. Þegar eldspýtan snerti hrjúfan flöt stokksins var ekki aftur snúið, spýtnabrak kofans dreyfðist á þrjátíu metra radíus. Gunni tekur upp nmt símann sinn og  talar við Gissa meðan hann horfir á restina af kofahræinu brenna.

 

Myndasögumátturinn

Af öll stofnunum í veröldinni ætti maður síst von á að slík risaeðla sem Rómans-kaþólska kirkjan er myndi taka upp á því að nýta sér þennan áhrifaríka og vanmetna miðil sem myndasagan er.  Þessi lausleikiskrógi bókmenntana er eins og vanalega hent út í barnahornið meðan fullorðins bækurnar fá sér vindil og coniac. Það er þó til bóta að kirkjan átta sig á því að það eru ekki bara börn undir 10 ára sem lesa myndasögur. Alvarleg mál eins og þessi er hægt að miðla til barnanna að á mjög einfaldan og áhrifaríkan hátt með myndmálinu . Vonandi að í næstu seríu vari Erkiengillinn börnin við kynsoltnu prestunum sem hafa með allri bælingunni þróað með sér mjög brenglaða kynferðislega hegðun í garð barnanna sem þeir umgangast.

Teiknimyndablöð fjalla um kynferðisbrot

Söguhornið

Gunni vaknar með nístandi hausverk og sviða í hnakkanum. Hann reistur við á hnéin af tveimur manneskjum. Hann með hendurnar bundnar fyrir aftan bak og hettu sem hann ber á hausnum er skyndilega kippt af honum. Á hægrihönd hans stendur Hermann með sveðjuna sína góðu reidda og á vinstri hönd er rotnandi lík móður hans skríkjandi. „Ha,ha drífðu í þessu sonur sæll þú öðlast alla hans krafta þegar þú heggur af honum hausinn, svo verður líka nóg af éta fyrir mig næstu tuttugu árin hehe". Fyrir framan hann er djúp gröf sem búið er að grafa. Á vörubílspalli við hliðina er moldarhrúga og út útúr bílrúðanu liggur spotti niður í gröfina. Gunni kveikir strax, mamman ætlar að leggjast með hauslausu líki hans í gröfina og kippa í spottann og láta vörbílshlassið hellast yfir sig. Hendin er kominn upp, það glampar á  vel fægða og brýnda sveðjuna. Skyndilega koma bílljós í fjarska og lýsa í áttina að gamla kirkjugarðinum sem þau eru stödd í. „Komdu þessum lögguhálfvitum í burtu ég fel mig bak við bílinn." „ Leggstu niður matarforði" hún slær í hausinn á Gunna þannig að hann skellur niður í jörðina. Hermann hleypur að bílnum og byrjar að tala við lögreglumennina. Gunni reynir að hamast á reipinu. „ Liggðu kyrr maðkur" hvæsir sú gamla. Eftir um tíu mínútur fer lögreglubíllinn og Hermann byrjar að ganga aftur af stað að gröfinni. Gunni veit að hann hefur ekki mikinn tíma, hvað slembilukku er þetta hann finnur litla hrafntinnu í grasinu beitta sem hníf. Hann skynjar návist Heiðdísar og skilur að fundurinn var ekki af tilviljun. Athygli móðurinnar beinist að Hermanni sem er kominn upp að vörubílnum. „Við skulum hinkra þar til bílinn er horfinn" segir Hermann. Bíllinn hverfur og andrúmsloftið magnast, Gunni glottir og gerir ódauðlegan frasa tveggja síðhærðra snillinga að sínum,„game on. "„Hey Fríða og Dýri ég er búinn að losa böndin ykkar." Við þetta taka þau kipp og hlaupa í áttina að Gunna, samtímis grípa þau í jakkann hans en hann hafði losað sig úr ermunum þegar þau fylgdust með bílnum fara. Með einum mjaðmahnykk og hringsparki fljúga þau bæði ofan í gröfina haldandi dauðataki í jakkann hans Gunna. Gunni hafði verið einn af fyrstu nemendum í Kung Fu skóla „Drekans"  í LA á sjöunda áratugnum og síðar í Jeet Kune Do. Í geðshræringu grípur Hermann í spottann á fluginu niður í gröfina og vörubílshlassið hellist yfir þau. Gunni tekur upp símann hringir í 118, „Já geturðu gefið mér samband við lögr..nei annars gefðu mér sambandi við einhvern prest þarna á Ísafirði.

  Gissi hafði samið við starfsmenn Snjósleðaferða að koma Kofa heilum og höldnum á hótelið sitt. Sjálfur hóf hann eftirleit að annari skyttunni á framrúðulausum bílaleigu jeppanum. Hann rakti slóðina niður af jöklinum og við tóku jeppaför. Hann eftir að hafa rakið förin inn á Sprengisandsleið var hann búinn að týna þeim. „ Halló Heiðdís, blessuð er var að rekja hérna slóð, já einmitt takk elskan." Eftir fimm mínútur fær hann sms með gps hnitum og skýringum, hann stimplar þau inn í tækið, bingó, hellir við Öskju í Dyngjufjöllum hann tekur hægri beygju inn á Gæsavatnaleið. Þegar hann kemur að hellinum sér hann fimm furðulega túrista, fjóra karla og eina konu, fyrir utan í NorthFace jökkum sem búnir voru að tjalda við opið. Hann bíður í fjarska og fylgist með. Eftir um klukkustund fara þeir inn og aðrir fjórir karlar og ein kona koma út. Okey hugsar hann með sér vaktaskipti. Eftir fimm tíma koma aðrir fimm karlar út og eftir aðra fimm tíma koma sömu fimm og voru fyrst. Hann sendir sms á Gunna og Gissa: Þarf bakkup, fimmtan verðir við Grýluhelli í Öskju Dyngjufjöllum, þrettán karlar, tvær konur hugsanlega vopnuð. Frá Gunna kemur: Mission completed er á leiðinni. Frá Gressa kemur: Boli sigrar fyrstu lotu, er særður en á leiðinni. Gissi setti upp tjald í nokkuri fjarlægð og beið í um þrá tíma eftir Gressa en Gunni kom undir morgun.„Jæja félagar hvað leggiði til." Spyr Gissi. „Ég hef ekki grænan grun" stynur Gunni.Gressi lemur í jörðina svo glymur í og segir„ ég legg til að við dritum verðina niður og  sendum eina basúkku þarna í gatið, Bin Ladenum þetta helvíti. „Það er einmitt ástæðan fyrir því að Laddi karlinn er enn á lífi.Við verðum að nota Husseininn á þetta lokka verðina á brott og taka rottuna í holunni í stað þess að leyfa henni að flýja" segir Gunni. „ Það er rétt Gunni ég var að fá hugmynd kunnið þið  nokkuð Jólasveinavísur Jóhannesar úr Kötlu" segir Gissi. „Nei en Heiðdís kann þær örugglega" segir Gressi og tekur upp símann hringir í Heiðdísi og hendir honum til Gissa. "Sæl, já ,já og vantar nokkrar upplýsingar, geturðu nokkuð þulið fyrir okkur Jólasveinavísur Jóhannesar úr Kötlu," hann gefur bendingu til Gunna að skrifa niður hjá sér„Okey, Kind, mjólk volg aha með mikilli froðu, brenda pönnu, pottur, askur, hurð sem ískrar í,bjúgu, stóran glugga, laufabrauð,hangikjöt og kerti, takk fyrir ég heyri í þér." „Við þurfum að byggja lítinn kofa sem inniheldur allt þetta ,já bættu á listann gaskút og eldspýtum, og vera snöggir að því. Eftir tvo daga er kofinn klár aðeins fimm kílómetra frá hellinum nú urðu veiðimennirnir bara að bíða spakir eftir bráðinni